شنا به عنوان یک فعالیت هوازی، استقامت قلبی-عروقی فضانوردان را به طور قابل توجهی تقویت میکند. در فضا، بیوزنی میتواند عملکرد قلب را تضعیف کند، اما شنا با فشار ملایم آب به قلب و ریهها، گردش خون را بهبود میبخشد. تمرینات شنا، مانند شنا با سرعت ثابت در مسافتهای طولانی، ظرفیت تنفسی را افزایش میدهند. این آمادگی به فضانوردان کمک میکند تا در فعالیتهای سنگین، مانند راهپیمایی فضایی، کارایی بیشتری داشته باشند. مقاومت آب شرایطی مشابه بیوزنی ایجاد میکند و قلب را برای چالشهای فضا آماده میکند. فضانوردان با شنا میتوانند ضربان قلب خود را در حالت استراحت پایین نگه دارند. این توانایی در محیطهای کماکسیژن فضا حیاتی است. در نتیجه، شنا به حفظ سلامت قلب و عروق فضانوردان کمک میکند.
شنا با استفاده از مقاومت آب، قدرت و استقامت عضلانی فضانوردان را افزایش میدهد. در فضا، عضلات به دلیل بیوزنی تحلیل میروند، و شنا با درگیر کردن کل بدن، این مشکل را کاهش میدهد. تمرینات شنا، مانند تکنیک پروانه، عضلات شانهها، پاها، و مرکزی را تقویت میکنند. این قدرت برای انجام وظایف سنگین، مانند جابهجایی تجهیزات در فضا، ضروری است. مقاومت آب به عضلات فشار یکنواختی وارد میکند و استقامت را بدون آسیب به مفاصل بهبود میبخشد. این تمرینات به حفظ توده عضلانی در ماموریتهای طولانی کمک میکنند. فضانوردان میتوانند با شنا در برابر خستگی مقاومت بیشتری نشان دهند. در نتیجه، شنا به آمادگی بدنی فضانوردان برای ماموریتهای فضایی کمک میکند.
شنا به دلیل حس معلق بودن در آب، شرایط بیوزنی فضا را شبیهسازی میکند. این ویژگی شنا را به یک ابزار آموزشی موثر برای فضانوردان تبدیل کرده است. تمرینات زیر آب، مانند انجام حرکات در حالت معلق، به فضانوردان کمک میکند تا با حرکت در محیط بدون جاذبه آشنا شوند. برای مثال، تمرینات شنا در استخرهای عمیق شرایط راهپیمایی فضایی را بازسازی میکنند. این تمرینات به فضانوردان میآموزند که چگونه بدن خود را در محیطی با مقاومت کنترل کنند. شنا همچنین هماهنگی و تعادل را در شرایط غیرعادی بهبود میبخشد. این آمادگی برای فعالیتهای خارج از سفینه حیاتی است. در نتیجه، شنا به فضانوردان کمک میکند تا برای محیط بیوزنی آماده شوند.
شنا با ماهیت آرامبخش خود به کاهش استرس و بهبود سلامت روان فضانوردان کمک میکند. فضانوردان با فشارهای روانی مانند انزوا و محیطهای ناآشنا مواجه هستند، و شنا اضطراب را کاهش میدهد. تمرینات شنا در محیطهای آرام به فضانوردان کمک میکند تا ذهن خود را متمرکز کنند. این فعالیت با ترشح اندورفین، حس خوشبختی را تقویت میکند. شنا همچنین به بهبود تمرکز و انعطافپذیری ذهنی کمک میکند، که در فضا ضروری است. فضانوردان با شنا میتوانند کیفیت خواب خود را بهبود بخشند، که در فضا چالشبرانگیز است. این تمرینات به آنها کمک میکند تا در شرایط بحرانی آرامش خود را حفظ کنند. در نتیجه، شنا سلامت روان فضانوردان را تقویت میکند.
شنا انعطافپذیری و هماهنگی فضانوردان را بهبود میبخشد، که برای وظایف پیچیده در فضا حیاتی است. حرکات شنا، مانند تکنیک قورباغه، دامنه حرکتی مفاصل را افزایش میدهند. این انعطافپذیری برای کار در فضاهای تنگ یا با تجهیزات سنگین مهم است. شنا به هماهنگی دقیق بین دستها و پاها نیاز دارد، که مشابه حرکات در بیوزنی است. این تمرینات تعادل و جهتیابی در آب را بهبود میبخشند، که در فضا کاربردی است. شنا خطر آسیبهای عضلانی را کاهش میدهد، زیرا فشار کمی به مفاصل وارد میکند. فضانوردان با شنا میتوانند واکنشهای سریعتری نشان دهند. در نتیجه، شنا عملکرد جسمانی و هماهنگی فضانوردان را تقویت میکند.